De dag dat mijn moeder plots overleed

Een zwarte dag gegrift in mijn geheugen, maar ook een moment van ommekeer voor mijn leven in (uiteindelijk, na heel hard werken) positieve zin.

De dag dat,…

Ik s ’ochtends gewoon naar mijn werk ging.

Na een paar uur mijn teamleider komt vragen “heb je even tijd,..?”.

Ik achter hem aan loop naar zijn kantoor.

Daar een dame van de HR afdeling zit met tranen in haar ogen,…?

Zij mij samen vertellen, dat er iets heel ergs is gebeurd.

Ik denk: joh, prima, als ik mijn ontslag krijg, ga ik wel wat anders doen hoor (ik was pas 26).

Zij aan mij voorzichtig vragen “je moeder moest vanmorgen naar de huisarts toch?”.

Uhm ja, dat klopt?

Wat vaag allemaal dit, waar gaat dit heen,…?

Zij heeft daar ter plaatse een hartstilstand gekregen en ze konden niks meer voor haar doen, de reanimatie mocht niet meer baten.

Je moeder is overleden.

Koud

Mijn hoofd reageerde rustig en koel (de boodschap kwam nog niet helemaal binnen denk ik).

“Nou, dan zal ik maar naar huis gaan denk ik?” Zei ik voorzichtig, maar ook weer stellig.

Mijn lichaam reageerde heftig.

Ik kreeg het koud, heel koud.

Koude rillingen.

Door en door koud op een dag met een heerlijke temperatuur.

Mijn lichaam vertelde me wat er aan de hand was. Dat het heftig was en menens.

Doorgaan

Het gemis was groot. Er veranderde veel in mijn leven.

De gezinssituatie (ik heb geen broers of zussen), ik was vanaf dat moment de ‘leading lady’ in huis.

Het leven ging door.

Ik stapte (misschien iets te snel als vlucht van huis) in mijn allereerste relatie.

Ik ging door en duwde het verdriet regelmatig weg.

Soms als ik alleen was kon ik huilen. Echt huilen om mijn beste vriendin, die er niet meer was.

Stop

Na een aantal jaar, begon mijn lichaam zowel mentaal als fysiek te protesteren.

Iets wilde aandacht van mij.

Iets duwde ik nog altijd hard weg.

Er gebeurden meerdere vervelende dingen inmiddels.

De relatie liep stuk, er overleden andere familieleden (waardoor je weer even kei hard met je eigen verdriet geconfronteerd wordt), op het werk waren constant fusies en reorganisaties (met alle mentale onrust van dien).

Ik probeerde alle ballen hoog te houden.

Tot ik langzaam aan niet meer kon.

Signalen

Echt waar, je lichaam geeft je echt signalen dat je ergens aandacht aan mag geven, dat je iets mag veranderen in je leven, dat je iets mag loslaten.

En doe je dat niet, wil je er (nog) niet naar luisteren, dan gaat je lichaam daar wel voor zorgen na verloop van tijd.

Rechtsom of linksom, goedschiks of kwaadschiks.

Ballast

Wat draag jij mee in je leven?

Wat draag jij allemaal op je schouders?

Wat heb jij meegemaakt wat nog aandacht nodig heeft?

Welke patronen en overtuigingen die jou opgelegd zijn, zou je willen bekijken en veranderen?

Vanuit je jeugd krijg je vaak overtuigingen mee van je ouders wat goed is en wat minder goed is.

Hoe je de dingen het beste kunt doen.

Maar is dat wel echt hetgeen bij jou past?

Is dat wel echt de persoon die jij bent, diep van binnen?

Hoor je het je ouders nog zeggen:

- Doorzetten hoor, niet opgeven

- Niet zo flauw doen hoor

- Hup die tranen weg en opschieten

- Wie als een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje

Allemaal goed bedoeld en vooral ook onbewust. Ook zij kregen het mee vanuit hun ouders.

Geraakt

Ik weet nu, dat als ik op een warme dag een gesprek heb met iemand en ik krijg een koude rilling waarbij mijn spieren verstijven, dat er iets geraakt wordt. Ik word geraakt in mijn emoties.

Die persoon weet mij te raken in mijn emoties, op misschien wel mijn zwakste plek.

En dat kan dan natuurlijk een fijn gesprek zijn, waardoor ik op een liefdevolle manier wordt geraakt, maar het kan ook een vervelend gesprek zijn. 1 Waarbij je direct op je hoede bent en alle alarmbellen af gaan.

Maar ik weet het.

Ik weet nu hoe het werkt.

Ik weet wat het me nu te vertellen heeft.

Luisteren

Ik heb geleerd naar mijn lichaam te luisteren.

Soms kleine signalen, soms grote.

Even rust nemen, een pas op de plaats.

Even voelen wat heb ik nodig.

Wat wil ik vandaag doen, waar word ik blij van, waar heb ik zin in.

Vandaag voel ik dat ik hard kan werken en een mooie blog kan schrijven om anderen te inspireren.

Morgen verteld mijn lichaam mij misschien dat ik een pas op de plaats mag maken en dan ga ik lekker opladen met een wandeling in het bos.

Ik luister er naar en dat geeft een groot gevoel van vrijheid, rust, ontspanning and happiness.

Mocht je je verhaal willen delen, weet dat je altijd welkom bent in mijn praktijk. Koffie en thee staat klaar of we maken een fijne wandeling in de natuur.

“Je hoeft het niet alleen te doen”